Alleen
‘Kan ik voor u iets te drinken inschenken?’ Natascha schrikt op uit haar gedachten en kijkt de ober even verward aan. Dan bestelt ze alvast een witte wijn om zich een beetje moed in te drinken. De ober loopt weg om haar bestelling te halen en denkt: wat een knappe vrouw! Die hoeft toch niet alleen te zitten….
Natascha kijkt gegeneerd om zich heen alsof ze de gedachten van de ober heeft geraden. Het is nog rustig in het restaurant, de ruimte is zacht verlicht en op de achtergrond klinkt muziek van Einaudi. Wat doet ze hier eigenlijk? Waarom heeft ze zich hier door haar vriendinnen in laten praten? Zij die als eerste een vriendje had, jaloers bekeken door de anderen. En nu hebben die vriendinnen inmiddels allemaal een relatie, sommigen zelfs een kind. En zij? Zij is de ware nog steeds niet tegengekomen. Mannen en dates genoeg, haar uiterlijk werkt als een magneet, maar vroeg of laat blijkt het toch niet te werken. Bovendien is zij het zo langzamerhand zat om als een trofee aan iemands arm te hangen. Op Instagram houdt ze de schijn van een leuk en interessant leven op, ‘happy single’. Maar ze mist een maatje, iemand waar ze zich bij thuis voelt. Haar beste vriendin heeft haar als een van de weinigen door. Ze heeft haar zelfs aangeraden eens op Tinder te kijken. Maar dat vindt ze een beetje triest, het internet afzoeken naar een date.
Evert is een paar maanden geleden verhuisd. De baan is leuk, maar verder is het erg wennen en hij mist zijn vrienden. Soms ziet hij zijn overbuurvrouw de deur uitgaan. De vrouw intrigeert hem met haar bijna zwarte haar en lichte ogen. Maar ze is meestal met vriendinnen of een knappe vent. Beetje te hoog gegrepen voor hem met zijn slungelige uiterlijk en dan ook nog die bril. Misschien moest hij toch eens voor lenzen kijken.
Na weer een avond alleen op de bank, besluit Natascha toch eens een gokje te wagen. Ze pakt haar mobiel en logt in op Tinder. Al bij het eerste profiel blijft ze hangen. Er zit geen foto bij. Dat intrigeert haar. Zelf heeft ze ook geen foto toegevoegd, haar uiterlijk heeft haar lang genoeg in de weg gezeten. Ze stuurt een berichtje.
'Hey, mystery guest, wie ben je?'
'Ha, geheimzinnige dame, wat ben je aan het doen?'
'Op de bank een boek aan het lezen'
'Wat leuk! Ik zit ook net te lezen'
'In welk boek ben je bezig?'
'Dit zij de namen van Tommy Wieringa'
'Heb ik ooit gelezen, maar ik vond het zo goed dat ik het nu nog een keer lees'
'Wat toevallig! Dat is ook een van mijn favorieten'
Ze appen een tijdje door en voor Natascha het weet, is de avond om. Er volgen meer leuke avonden en ze begint langzaam nieuwsgierig te worden naar deze man. Op een avond stelt ze voor om eens live af te spreken. Eerst aarzelt hij en ook Natascha vindt het best spannend. Maar als blijkt dat ze toevallig allebei in Nijmegen wonen, is de afspraak snel gemaakt.
En nu zit ze hier dus te wachten. Ze hoort de scharnieren van de deur piepen en kijkt op. Zou hij dat zijn? Ze weet niet eens hoe hij eruit ziet, wel dat hij Evert heet. Er komt een wat oudere man naar binnen. Dat zal hem toch niet zijn? Zou ze erin getuind zijn? Dat hoor je tegenwoordig toch zo vaak, dat een oude man zich online voordoet als een jonge vent. O nee, gelukkig, hij heeft een vrouw bij zich. Ze gaan samen aan een tafeltje in de hoek zitten.
Zou hij nog wel komen? Ze checkt haar mobiel nog maar eens. De deur gaat weer open en in de deuropening staat een slungelige jongeman aarzelend naar haar te kijken. Hij wordt langzaam rood en loopt naar haar tafeltje. ‘Ben jij Natascha?’ vraagt hij verbaasd, ‘ik ben Evert.’ Natascha kijkt hem aan, zijn houding komt haar vaag bekend voor. Waarvan dan? Ineens weet ze het! Deze man woont sinds een paar maanden tegenover haar! Dat zal toch niet? Heeft ze al die moeite gedaan om een afspraak met haar overbuurman te maken? Iemand die ze bijna dagelijks tegenkomt…. ‘Ja, ik ben Natascha.’ Ze kijken elkaar aan en barsten spontaan in lachen uit. Hun gelach trekt de aandacht van de ober. Wat een leuk stel, denkt hij.