Vakantie
Buzz, buzz! Snel pakt Lize haar telefoon op. ‘Hoi, heb je zin om vanmiddag te gaan wandelen?‘ Ze herkent direct de kordate stem van haar zus en voelt een lichte teleurstelling. ‘Eh…’ zegt Lize aarzelend. Ze zit eigenlijk te wachten op een telefoontje van haar zoon Bart. Ze heeft al een paar dagen geen contact meer met hem gehad en begint zich een beetje zorgen te maken. Maar misschien wel goed om er even uit te zijn, anders blijft ze maar piekeren. ‘Oké, dat is goed. Hoe laat zal ik je oppikken?’ ‘Uurtje of drie?’ antwoordt haar zus. ‘Heb je trouwens nog iets van Bart gehoord? Spreek je straks wel. Doei!’
Lize legt haar telefoon weg en het ongeruste gevoel komt terug. Ze ziet Bart weer vol enthousiasme voor zich staan na zijn eindexamen: ‘Mam, weet je wat ik nu ga doen? Ik ga naar Indonesië, backpacken, er even helemaal uit voor ik aan mijn studie ga beginnen.’ Eerst vond ze dat wel stoer van hem en ze gunde hem wel een break, want hij had hard moeten werken om zijn examen te halen. Maar toen later bleek dat hij niet met zijn vrienden, maar helemaal alleen wilde gaan, vond ze het niet meer zo’n goed idee. Samen met haar man heeft ze uitgebreid met Bart gesproken over de problemen en gevaren van het alleen op vakantie gaan. Als rijke westerling ben je een makkelijk doelwit voor criminelen. Wat als je paspoort of geld wordt gestolen? Of als je ernstig ziek wordt? Bart wuifde hun bezwaren weg. Hij moest en zou alleen op avontuur. Met een bezwaard hart zwaaide ze hem op Schiphol uit.
Bart stapt stijf en stram uit het vliegtuig. De directe vlucht naar Bali die eerst een voordeel leek, laat zich nu voelen als een groot nadeel. Hij heeft in het vliegtuig nauwelijks een oog dicht gedaan en dan ook nog die jetlag. De hitte, het lawaai en de drukte vallen als een mokerslag op hem. Hij kijkt gedesoriënteerd om zich heen. Dit welkom had hij niet verwacht en het tempert zijn aanvankelijke enthousiasme over deze reis.
Buzz, buzz! Weer gaat haar telefoon, zou dit Bart nu wel zijn? ‘Hoi Lize, sorry dat ik je stoor op je vrije dag, maar ik kan de geprinte toetsen voor havo 4 nergens vinden. Weet jij waar ze liggen?’ Lize zucht, weer geen Bart en ook nog eens iemand van het werk op haar vrije dag. ‘Ze liggen in het postvak van Kees, die heeft ze als laatste gebruikt,’ zegt ze kortaf. ‘Succes ermee!’ Nu ze toch met haar gedachten bij het werk is, gaat ze maar de toets van gisteren nakijken. Dat doet ze meestal niet op haar vrije dag, maar anders blijft het maar liggen en misschien leidt het haar een beetje af van haar gepieker over Bart. Nadat hij op Bali was geland, heeft Bart hen een appje gestuurd dat hij goed was aangekomen en nu naar het hostel ging om even bij te komen van de lange vliegreis. Sindsdien is het stil….
Gelukkig heeft Bart voor de eerste twee nachten een hostel gereserveerd. Hij laat zich door een van de opdringerige taxichauffeurs bij de uitgang van het vliegveld naar het hostel rijden. Zodra hij op zijn kamer is, ploft hij neer op zijn bed en doet zijn ogen dicht. Hij is direct vertrokken. Als hij weer wakker wordt, moet hij ontzettend nodig naar de wc. Nog half in slaap wankelt hij de gang op en kan nog net op tijd de wc bereiken. Maar wat is dat voor plons? Bart kijkt achter zich en ziet zijn mobiel in de wc drijven. Nee! Ineens is hij klaarwakker en vist snel zijn mobiel uit de wc. Als hij het nu nog maar doet. Maar helaas, de mobiel geeft geen enkel teken van leven meer.
Buzz, buzz! Vol verwachting pakt Lize haar telefoon op. ‘Goedemorgen, met glazenwasserij Veenstra. Wij zijn morgen bij u in de straat. Komt het uit als we bij u de ramen komen doen?’ ‘Morgen is prima,’ antwoordt Lize. ‘Bedankt voor het belletje.’ Weer geen Bart… Het lukt haar niet meer om zich te concentreren op het nakijkwerk nu ze steeds gebeld wordt. Dan maar de was ophangen, de wasmachine zal nu wel klaar zijn en met het mooie weer kan het lekker buiten drogen.
Bart staat met zijn verdronken mobiel en een beteuterd gezicht voor de eigenaar van het hostel. Hoewel de man nauwelijks Engels spreekt, begrijpt hij ook zo wel wat er is gebeurd. Hij roept zijn zoon Adi erbij, die spreekt wel een beetje Engels en begrijpt ook veel meer van mobieltjes. Samen gaan de jongens aan de slag met de kletsnatte telefoon. Ze halen hem uit elkaar en proberen de onderdelen te drogen met een haardroger. Maar dat valt nog niet mee. In de dagen dat ze samen met de telefoon bezig zijn, raken ze bevriend. Adi vindt het erg jammer dat Bart gaat vertrekken en stelt voor om hem te vergezellen op zijn rondreis. Hij heeft een paar weken vakantie en weinig te doen. Bovendien heeft hij over het hele eiland familie wonen, dus aan logeeradressen geen gebrek.
Buzz, buzz! Lize hoort nog net op tijd de telefoon. ‘Hoi mam, met Bart.’ Opgelucht haalt ze adem, blij de vrolijke stem van haar zoon te horen. Fijn om te horen dat alles goed met hem gaat en nog fijner om te horen dat hij nu niet meer alleen gaat rondreizen.