Vriendinnen
‘He, halo, fijn je te zien!’ begroet Patricia haar vriendin voor het wellness centrum waar ze hebben afgesproken. Ze omhelst Suzanne enthousiast en knuffelt haar bijna fijn. Voor Suzanne kan reageren, vraagt Patricia: ‘Zullen we dan maar?’ Eigenlijk is het geen vraag, want ze loopt al met stevige pas naar binnen. Ze is al bij de ontvangstbalie, terwijl Suzanne nog buiten met haar tas staat te worstelen. Patricia draait zich om en kijkt Suzanne stralend aan als zij ook bij de balie is aangekomen. ‘We doen eerst een gezichtsmassage, dan gaan we zwemmen en tot slot lekker de sauna in. Toppie toch?’
Zo gaat het al sinds de basisschool toen de populaire Patricia het nieuwe meisje in het dorp onder haar hoede nam. Patricia is groot, blond, extravert, je kan niet om haar heen. De stille Suzanne was maar wat blij met zo’n vriendin op haar nieuwe school. Inmiddels zijn ze volwassen. Patricia is blijven hangen in het dorp en Suzanne is verhuisd naar de stad. Ze is een knappe vrouw geworden, heeft een goede baan en is inmiddels heel wat mans. Af en toe spreken de vriendinnen samen nog eens een dagje af. En hoewel er veel veranderd is, vervallen ze toch altijd weer in het oude rolpatroon. Suzanne weet niet zo goed hoe ze dit moet veranderen. Ze ziet Patricia ook niet zo vaak en laat het zich maar aanleunen.
De vriendinnen hebben een gezellige ochtend, totdat Suzanne na het douchen bij haar vriendin aanschuift voor de lunch. Alles al is besteld en het eten staat op tafel. Het wordt ineens rood voor haar ogen. ‘Wat!’ roept ze. ‘Waarom heb je voor mij besteld!? Kon je niet wachten!? Mag ik zelf ook nog iets zeggen, kiezen of doen!?’ Ze schreeuwt steeds harder en loopt rood aan. Patricia kijkt haar vriendin verbaasd aan, zo kent ze Suzanne helemaal niet. ‘Wat mankeert jou ineens? Je was weer zo lang bezig met aankleden. Ik dacht dat je wel honger zou hebben.’ ‘Ik heb helemaal geen honger!!’ gilt Suzanne. De blik in de ogen van Patricia wordt ineens ijskoud en ze zegt met nauwelijks ingehouden woede: ‘Maar dan doe je het toch lekker allemaal zelf!’ Resoluut staat ze op, grist haar spullen bij elkaar en beent het restaurant uit.
Suzanne blijft geschokt achter. Hoe kwam dat nu? Waarom was ze ineens zo boos op Patricia? Zo gaan ze al jaren met elkaar om en ze bedoelde het toch goed. Of had haar woede helemaal niets met Patricia te maken, maar vooral met haar eigen angst en onmacht sinds ze vermoedt dat haar man Peter vreemd gaat? Suzanne neemt razendsnel een besluit en rent haar boze vriendin achterna.