In het holst van de nacht lopen zaterdag 17 juni lopen duizenden mensen een 40 kilometers lange sponsorloop. Marjon van Klaveren (Jeugdverpleegkundige GGD) en haar zoon Pepijn (14) lopen dit jaar ook mee. Wat beweegt een jonge jongen om mee te doen met deze pittige nacht? Tijd voor een interview!
Hoe ben je op het idee gekomen om mee te doen?
Het idee om mee te doen kwam volledig vanuit Pepijn. “Vorig jaar zaten we in een café in Nijmegen en zagen posters hangen van deze Nacht. Jemig, 40 km is wel een heel eind. Na even nadenken besluiten we om mee te doen. We zochten sponsoren en begonnen met trainen. Dit jaar wouden we graag weer mee doen”, vertelt Pepijn.
Hoe ging dat vorig jaar?
Vorig jaar liep Pepijn de tocht met zijn vader. Met tranen en tuiten is de tocht uitgelopen. Dit jaar gaat hij met zijn moeder lopen. Toch was Marjon er vorig jaar ook druk mee. Ze heeft de mannen onderweg broodjes en nieuwe schoenen gebracht. Dit jaar is dat de taak van de vader.
“Vorig jaar in het openluchtmuseum was hij helemaal kapot en verdrietig. Hij moest nog 4km maar kon echt niet meer. Een stukje verder stond er een band te spelen van het Citadel college. Op dat moment zeiden ze: “Daar komt mijn grote vriend aan, dit nummer is voor hem”. Dat gaf hem net de drive om weer door te gaan”, vertelt Marjon.
Ik vind het toch bijzonder dat een jongen van 14 (toen 13!) graag mee wilt lopen. Wat is de reden dat je graag mee wilt lopen?
“Ik wil graag geld ophalen voor Vluchtelingen. De interesse is gewekt door Ghana. 3 jaar geleden zijn we vrijwilligers werk gaan doen in Ghana met het gezin. Daardoor is het gekomen dat ik me wil inzetten voor mensen in derde wereld landen”, vertelt Pepijn.
In plaats van een vakantie met het gezin, zijn we 3 weken vrijwilligerswerk gaan doen. Van te voren hebben we geld bij elkaar gesponsord (€3000). Echt tussen de bevolking hebben we 2 kiosken gebouwd. Ik kan het iedereen aanraden. Prachtige ervaring om met zijn 5en voor 1 doel te gaan”, vertelt Marjon.
Hoe is dat als moeder?
“Pepijn is altijd al een beetje politiek bewust geweest. Dat zit echt in hem. Als ouder kun je het stimuleren, maar de echte drive komt uit hem zelf. Ook vóór Ghana was hij al bezig, bijvoorbeeld met tegen discriminatie en homofobie zijn.”
“Toch heel bijzonder, dat je op die leeftijd zo met anderen bezig kan zijn. Daar ben ik als moeder ook echt trots op. Ieder kind heeft zijn eigen dingen, belangrijkste is dat ze gelukkig zijn. Maar ik vind het super leuk dat hij hier zo voor gaat. Hartstikke leuk om dit samen te doen! In de nacht kan ik ook eens alle ‘moeilijke’ onderwerpen aansnijden. Je loopt toch in het donker!”
Hoe bereiden jullie je voor? Flink aan het trainen?
“Ja, ik heb erg goed getraind, ik ga het dit jaar zeker halen. We trainen niet elk weekend, dat kost te veel tijd. Ook de 40 km hebben we niet gelopen hoor. De grootste afstand was 25 km. Trainen is belangrijk, maar ’s nachts lopen is ook echt anders. De eerste 5 of 10 km ben je eigenlijk al ontzettend moe. Je bent uit je ritme. Verder zijn we ook bezig met sponsorgeld binnen te halen”, vertelt Pepijn.
Sponsorgeld, hoe zit dat precies?
“Als deelnemer kan je sponsoren zoeken en/of geld ophalen. Het is niet verplicht, je mag gratis meelopen, maar de bedoeling is eigenlijk wel geld bij elkaar krijgen. Vorig jaar hebben we €620 opgehaald. Door gewoon mensen op Facebook te vragen, spulletjes te verkopen op de rommelmarkt etc.
Dit jaar gaan we er weer voor natuurlijk! We hebben een streefbedrag neergezet en doen van alles om geld bij elkaar te krijgen. We staan nu op €370”, vertelt Pepijn trots.
Waar gaat het geld naar toe?
Vluchtelingenkampen wereldwijd. In 2016 werd een recordbedrag van ruim 1 miljoen euro opgehaald door 2800 deelnemers. Dit geld is inmiddels ten goede gekomen aan hulpprojecten voor 225.000 vluchtelingen in Niger, Syrië, Tsjaad en Zuid-Soedan.
Tot slot, heb je er zin in?
“Ja, aan de ene kant niet, aan de andere kant wel. Je weet dat het zwaar wordt, maar achteraf is het bijzonder”, vertelt Pepijn. “Het is ook bijzonder om het samen te doen. We gaan er voor”, vult Marjon aan. “Ik hoop ook dat ik het volhoud. Toen we 25 km gelopen hadden dacht ik wel even: jeetje straks is het nog 15 km meer”, vertelt Marjon.
Als je moeder het niet meer volhoudt, wat doe je dan?
“Tja.. dan bellen we papa en moet papa verder!”
Sponsor je mee?
Marjon en Pepijn proberen zo veel mogelijk geld op te halen voor dit goede doel. Daarom vinden jullie vanaf vandaag zelfgemaakte pindarotsjes in de kantine (Nijmegen). Voor de pindarotsjes vragen we een vrijwillige bijdrage. Op = op!