De bomen in de winkelstraat waren versierd met honderden kleine lampjes en er stonden kraampjes waar je glühwein en chocolademelk kon kopen. In een speciaalzaak in een van de zijstraten kocht ik de laatste kerstcadeautjes. Toen ik de winkel uitkwam, zag ik achter het raam van een van de huizen een oude man staan. Met beide handen hield hij een groot boek vast, dat hij voor mij omhoog hield zo gauw hij mij opmerkte. Op de voorkant van het boek stond een foto van een imposante kerk met een spitse toren, opdoemend in de mist. Ik lachte en stak mijn duim op ten teken dat ik het een mooie foto vond. Net toen ik besloot verder te lopen, wenkte de man mij. Omdat ik niet snapte wat hij van mij wilde, stak ik mijn hand op en vervolgde mijn weg.
‘Heeft u zin in een kopje koffie?’ hoorde ik even later achter mij roepen.
Ik draaide mij om en daar stond de man, midden op straat, zijn blote voeten in pantoffels, een slobberige trui om zijn smalle schouders.
De tassen vol met cadeaus hingen zwaar aan mijn armen. Door mijn hoofd gonsde alles wat ik nog moest doen die dag en…
‘Gezellig,’ zei ik. ‘Ik ben wel aan koffie toe.’
Binnen aan de keukentafel vertelde de man dat hij geïnteresseerd was in de bouwstijl van kerken in Nederland. Hij liet mij foto’s zien van glas-in-loodramen, van altaren en zuilen en vertelde daarbij het ene na het andere verhaal. Ik luisterde met plezier naar zijn enthousiaste beschrijvingen en vergat alles wat ik nog moest doen die dag. Langzaamaan voelde ik de spanning uit mijn gehaaste lijf wegvloeien. Pas toen de duisternis inviel, nam ik afscheid van hem.
Tijdens de drukke kerstdagen die volgden, dwaalden mijn gedachten zo nu en dan af naar de man met het boek en ik hoopte dat hij ook terugdacht aan mij en onze fijne middag samen.
https://www.klaske-bakker.nl