Eind september krijg ik een enthousiaste email van Trudy. Ze heeft een artikel over Elst over geluk gelezen in de krant en besloot meteen om contact te zoeken. In de email vertelt ze over haar kleinzoon Maurice; hij heeft de ziekte van Steinert, maar dat maakt hem of Trudy niet minder gelukkig. Daar wil ze graag meer over vertellen. We maken een afspraak voor een interview, en een weekje later ben ik bij haar op bezoek.
Trudy vertelt honderduit over Maurice; over hoe het was om te horen dat hij niet gezond is, over hoe hij nu zoveel meer kan dan artsen ooit hadden gedacht, over hoe hij voor het eerst “oma” zei en over hoe gelukkig ze van hem wordt. De liefde spat van haar verhaal af en het maakt indruk op me hoe bevlogen ze is, ondanks dat de zorg voor hem ook zwaar moet zijn.
Als ik weer op de fiets naar huis zit realiseer ik me ineens wat dit verhaal extra mooi maakt; gezondheid wordt vaak genoemd als de belangrijkste voorwaarde voor geluk. Als je dat doortrekt zou Maurice dus heel ongelukkig moeten zijn. Het tegendeel is waar. Zo filosoferend bedenk ik me; misschien moeten we bij geboortes voortaan de zin ‘Als het maar gezond is’ inruilen voor ‘Als het maar gelukkig is’. Want ziekte hoeft een gelukkig leven niet in de weg te staan, dat bewijst Maurice elke dag.
Het verhaal van Trudy lees je hier.