Een van de eerste interviews die ik hield was met Hans. Hij wilde graag meedoen, op voorwaarde dat het interview gewoon in zijn winkel kon plaatsvinden. Voor mij was dat geen probleem, werk gaat voor en als er een klant binnenkomt dan stoppen we gewoon even.
Tijdens het interview kwamen er inderdaad geregeld klanten binnen. Hans hielp ze enthousiast en schoof daarna weer aan om verder te gaan met het interview. Een paar vragen later kwamen er weer mensen binnen. Ik dacht dat het klanten waren, maar het bleken Hans’ ouders. Hij vertelde hen over het interview en daarna volgden heel wat vragen; waar gaat het over? Is dit een opdracht voor school ofje werk? Woon je zelf in Elst en waar dan?
Het mooiste moment ontstond nadat ik vertelde dat de interviews gaan over geluk, en wat mensen gelukkig maakt. Hans’ moeder ging naast vader staan, pakte zijn hand en zei:“Gelukkig? Nou, dat zijn wij.”
Het interview met Hans lees je hier.