Door mijn leven heen hebben mensen iets tegen me gezegd dat ik tot op de dag van vandaag nog steeds ‘hoor’.
Toen ik op kamers in Utrecht woonde, zuchtte ik tegen Sonja, huisgenoot en vriendin, dat ik zo’n hekel aan stofzuigen had. Zij reageerde heel nuchter: “daar moet je helemaal niet over nadenken, je moet het gewoon dóén!”.
Dit advies neem ik vaak ter harte als ik klusjes moet doen die ik niet 1-2-3 leuk vind.
Iemand anders zei dat het rond de doorspoelknop van de wc wemelt van bacteriën, dat stel ik me voor als ik daar aan het schoonmaken ben. Ik zou ze met ‘vergrootglas-ogen’ wel eens willen zien krioelen.
Later toen ik in een (te) groot huis woonde, zag ik (toch weer) op tegen schoonmaken: als ik eenmaal begon dan kwam van het een het ander en was ik makkelijk een hele dag bezig. Ik geloof dat in de Libelle werd verteld dat het kan zijn dat ergens een generatie voor je, je ‘opdrachten’ geeft. Of misschien zit het in je opvoeding of in je genen, ik weet dat ik – waarschijnlijk overerft – nogal perfectionistisch ben. Mijn oma Claartje, naar wie ik vernoemd ben, was heel precies en schoon. Zij deed elk jaar aan de grote voorjaarsschoonmaak én aan de ‘uithaal’ (dat is hetzelfde alleen dan in de herfst). Als ik me weer helemaal over de schoonmaakkop dreigde te werken, zei ik: “lieve oma, ik ben jou niet en ik vind het goed zo”, en dat hielp.
Waarschijnlijk spoken er veel ‘commando’s’, verwachtingen en adviezen van anderen door ons hoofd die het onderzoeken waard zijn.
Grappig... alles gaat over schoonmaken... misschien speelt de naderende lente me parten?
Dan maak ik gelijk van de gelegenheid gebruik – mocht je ook al wat kriebels voelen (maar denk eerst goed na of ze echt uit jezelf komen) – om erop te wijzen dat de geel of blauw of roze/groene sponsjes bij elk gebruik allemaal kleine stukjes plastic afgeven. Dat vertelde recent weer een andere vriendin. Ik schrok ervan en ik denk dat heel veel mensen die bekende sponsjes gebruiken zonder te weten dat er zodoende nog veel meer mini plastic deeltjes met het water weggegooid worden om uiteindelijk via het water weer in onszelf te belanden.
...Ik ben overigens benieuwd uit hoeveel procent plastic wij inmiddels bestaan...
(Ook veel schoonheidsproducten bevatten plastics. Er is een speciale app die je vertelt of jouw huidproduct plastic bevat. Eigenlijk moet je dat wat je op je huid smeert ook op kunnen eten.)
Nu zeg ik tegen jou:
Er zijn alternatieven, bijvoorbeeld in de natuurvoeding winkel: schoonmaaksponsjes (en schoonheidsproducten) zónder plastic.
Alle kleine beetjes (zeker als we het en masse doen) helpen.
NB: op de foto is de bovenste de afbreekbare, de onderste die van plastic.